PS: wat dat verwijderen van de beugel betreft...

Ik zat toch wel een beetje in de piepzak over dat verwijderen van die beugel. Al die operaties en elastiekjes, daar zat ik niet zo over in; ik wist dat dat wel wat pijn zou doen maar ook dat ik heel wat pijnstillers voor m'n kiezen zou krijgen. Maar in twee jaar tijd wat er geen plaatje afgevallen van m'n tanden, dus kreeg ik het idee dat die dingen alleen met veel gesjor en getrek van m'n tanden afgehaald konden worden.

En dat viel natuurlijk heel erg mee. Een paar knipjes links en rechts en de ijzerboel lag op het tafeltje naast me. Daarna werden m'n tandjes even opgepoetst totdat ze mooi geel blonken en daarna konden de draden erin die de boel bij elkaar gaan houden. En nee, geen kleurverschillen waar de plaatjes gezeten hadden !

Die draden die er nu inzitten, zijn aan de binnenkant van m'n tanden geplaatst. Zo goed als onzichtbaar - alleen wanneer ik m'n mond wijd opendoe (om er een negerzoen in te stoppen ofzo) kan de persoon tegenover me de draad aan de onderkant zien. Maar vergeleken met de volledige beugel is die draad zo discreet als je zou willen dat je schoonmoeder was ;-)

Ik heb dankzij die draden twee dagen geslist, maar daarna is alles in orde gekomen. Er blijft niets in haken of aan plakken (behalve chocotofs, maar die plakken overal aan). En zo komt er aan mijn kaakverhaal dan een eind - al gaat de geschiedenis verder met bezoekjes aan tandartsen en mondhygienistes voor de afwerking...

Eindelijk bevrijd!

En ja, het duurde even voordat ik nieuws kon geven maar dat had te maken met een verhuizing even tussendoor (ik doe ook alles tegelijk). De dag der Bevrijding van het IJzer was dus inderdaad 18 januari ! Het eerste wat je doet is met je tong over je tanden gaan... mmm glad !

Binnenkort meer info over de grote verdwijntruc van de beugel, maar nu alvast de voor/na foto's van de kaakoperatie. Ik had niet gezien dat de verandering zo groot was, m'n mond viel ervan open... :-)

En de veranderingen aan de buitenkant:

Foto's by courtesy of Dr. P.M. die zo lief was ze door te sturen. Ik voel me alsof ik een Oscar gewonnen heb, en ga met bijpassende smile door het leven. Mijn speechmoment: "Dit had ik niet verwacht... Natuurlijk gaat mijn dank uit naar de mensen die dit mogelijk hebben gemaakt, en dan vooral P.M. en D.W. maar ook L.P. en M.C. van het St.Luc ziekenhuis ! Zonder de steun van m'n hubbie en m'n ouders had ik dit niet voor elkaar gekregen. En ook mijn fans wil ik niet vergeten..."

Het einde is in zicht!

En dan heb ik het niet alleen over het jaareinde... Afgelopen vrijdag kreeg ik bevestiging: de hele ijzerhandel gaat eruit op 18 januari! Tot die tijd moet ik nog braaf elastiekjes blijven dragen, wat ik natuurlijk ook doe, zoals onderstaande foto bewijst.

Zoals te zien is vallen de elastiekjes helemaal niet op, zolang je je mond maar dicht houdt. Blij dat ik ze tegenwoordig alleen nog 's nachts inhoef...

Zes maanden later alweer !

Jeez wat gaat de tijd snel als je leuke dingen doet :-) Het is nu zes maanden geleden sinds ik onder het mes ging, en ik heb eigenlijk al maanden nergens last meer van. Ik kan alles eten, behalve natuurlijk de chocotofs, die mag ik pas weer als ik van de plaatjes verlost ben. Ik heb geen zwellingen meer, alhoewel ik als ik erg moe ben nog wel de plekjes naast m'n neus voel trekken.

Zelfs de fysiotherapeut moet me niet meer, nu ik mijn negerzoenentherapie zo goed heb gevolgd. Ik kan weer een grote mond opzetten (bijna 4cm opening) en zelfs m'n kaak van links naar rechts schuiven gaat veel beter. Sterker nog: het lukte me vorige week voor het eerst in jaren om een draadje af te bijten ! Nu maar hopen dat ik niet weer aan het nagelbijten sla (daar was ik mooi vanaf gekomen toen langzaam maar zeker mijn voortanden niet meer tegen elkaar konden).

Tja, en hoe gaat het dan verder: ik heb een voorlopige datum om het ijzeren kreng te laten verwijderen! Als alles goed gaat (en dat hoor ik vlak voor kerst) gaat op 18 januari de boel eruit en mag ik gaan wennen aan m'n stralendste lach! Wel eerst even bij de mondhygiëniste langs voor een paar keer bleken en egaliseren, want anders loop ik met van die witte vlekjes rond op m'n gele tanden waar de blokjes zaten. En dan komt er natuurlijk ook een foto van het eindresultaat! Nu dus maar duimen dat alles goed gaat...

Ruim drie maanden later: return of the rubber

Drie maanden later gaat alles prima: geen 'slapende' wangen meer, ik durf zelfs alweer met m'n kin in de hand te hangen wanneer iemand me een stomvervelend verhaal vertelt (daarvoor had ik het idee dat die kin wel eens los kon schieten), en overal is het gevoel terug. Zelfs m'n fysiotherapeut was niet ontevreden over de beweeglijkheid van m'n onderkaak!

MAAR... afgelopen vrijdag naar m'n nieuwe ortho geweest en die heeft me weer aan de elastiek gezet. Drie elastiekjes, evenveel als de eerste keer, maar nu alledrie vooraan in de mond en dus alledrie zichtbaar. Mijn collega's (sommigen dan) moeten er hard om lachen, mijn lief vindt het maar eng (ze zouden wel eens stuk kunnen springen tijdens een zoen ofzo). En bovendien moet ik nu dubbel zo hard werken aan de beweeglijkheid van m'n onderkaak, want met die elastieken de hele dag in zit m'n kaak natuurlijk stil.

En mocht je je nu afvragen waarom ik een nieuwe ortho heb: de eerste is vertrokken naar een scandinavisch land om daar de fijne kneepjes van het tandaligneren te leren. Ze heeft beloofd om de boel op een afstand te blijven volgen (via deze blog) en in januari komt ze terug om te zien of het al af is. Behalve natuurlijk als ze daar een grote blonde Deense beer tegenkomt :-)

Twee-en-een-halve maand later...

Tweeëneenhalve maand na de operatie en eigenlijk weinig te melden: geen nieuws is goed nieuws! Ik heb niet meer dat 'slapende' gevoel in m'n wangen, de zwellingen zijn bijna allemaal weg, behalve langs m'n neus, en er begint zelfs wat beweging te komen in m'n onderkaak !

Want bovenvermelde onderkaak blijkt een beetje lui te zijn, volgens m'n fysio. Naar links wil die nog wel een halve millimeter opschuiven, maar naar rechts is geen optie. En dus eet ik als een konijn, terwijl ik eigenlijk moet eten als een koe (dat zijn zijn woorden, niet de mijne). Nu doe ik dus braaf elke dag wat oefeningen voor de spiegel: tong uitsteken, tong in je wang steken, enzo. Ook goed voor de lachspieren van eventuele badkamerdelers.

Ik vind zelf dat mijn gezicht niet zo erg veranderd is, maar blijkbaar valt het wel op: mensen die me drie, vier maanden geleden voor het laatst zagen, vinden dat ik er heel anders uitzie. "Harmonischer", hoor ik het meest. "Minder rond", ook wel vaak. Maar misschien komt dat laatste gewoon van het afvallen: ben nu 5 kilo kwijt sinds de operatie en dat zal dus ook wel zichtbaar zijn.

En hoe gaat het verhaal dan verder? Tja, voorlopig nog fysiotherapie, hier en daar wat dingetjes rechtzetten, waarschijnlijk toch nog die ene verstandskies eruit (januari?), en hopelijk ben ik tegen de kerst mijn zichtbare bedrading kwijt! Dan natuurlijk nog een paar keer bleken, wat grijze vullingen vervangen door witte, en tegen zomer 2008 hoop ik dan de smile van m'n dromen te hebben. We'll see...