Ruim drie maanden later: return of the rubber

Drie maanden later gaat alles prima: geen 'slapende' wangen meer, ik durf zelfs alweer met m'n kin in de hand te hangen wanneer iemand me een stomvervelend verhaal vertelt (daarvoor had ik het idee dat die kin wel eens los kon schieten), en overal is het gevoel terug. Zelfs m'n fysiotherapeut was niet ontevreden over de beweeglijkheid van m'n onderkaak!

MAAR... afgelopen vrijdag naar m'n nieuwe ortho geweest en die heeft me weer aan de elastiek gezet. Drie elastiekjes, evenveel als de eerste keer, maar nu alledrie vooraan in de mond en dus alledrie zichtbaar. Mijn collega's (sommigen dan) moeten er hard om lachen, mijn lief vindt het maar eng (ze zouden wel eens stuk kunnen springen tijdens een zoen ofzo). En bovendien moet ik nu dubbel zo hard werken aan de beweeglijkheid van m'n onderkaak, want met die elastieken de hele dag in zit m'n kaak natuurlijk stil.

En mocht je je nu afvragen waarom ik een nieuwe ortho heb: de eerste is vertrokken naar een scandinavisch land om daar de fijne kneepjes van het tandaligneren te leren. Ze heeft beloofd om de boel op een afstand te blijven volgen (via deze blog) en in januari komt ze terug om te zien of het al af is. Behalve natuurlijk als ze daar een grote blonde Deense beer tegenkomt :-)